Tarhun

Pierwsze, co przychodzi na myśl, gdy słowo „estragon” to szmaragdowy słodki napój, który był u szczytu popularności w czasach radzieckich. Ale estragon, inaczej estragon i inaczej estragon, to wieloletnie zioło używane jako przyprawa.

Estragon dobrze komponuje się z chudymi rybami i prawie wszystkimi skorupiakami. Przyprawę dodaje się na samym początku gotowania, aby estragon miał czas na nadanie potrawie całego smaku i aromatu. Świeżą roślinę wyróżnia delikatny zapach perfum, który tworzy zupełnie nową koncepcję potrawy, która przyciąga uwagę nie tylko szefów kuchni, ale także zwykłych ludzi.

Co musisz wiedzieć o estragonie, jak używać przyprawy i zrobić nostalgiczny napój w nowoczesnej roli?

• ogólna charakterystyka
• Znaczenie i zastosowanie rośliny
• Skład chemiczny suszonego estragonu
• Co musisz wiedzieć o napoju „Tarhun”
• Przepis na domowej roboty „Tarhuna”

ogólna charakterystyka

Piołun estragonowy to wieloletnie zioło należące do rodzaju piołunu z rodziny Aster. Roślina znajduje zastosowanie w branży gastronomicznej: jest dodawana do marynat i konserw, doprawiana potrawami mięsno-rybnymi, przygotowywane są napoje bezalkoholowe i słodkie desery.
Dzika forma estragonu rośnie w Chinach, Mongolii, Pakistanie, Indiach, Azji Środkowej, Europie Wschodniej i niektórych częściach Ameryki Północnej, Kanady i na Alasce. Wszędzie uprawiana jest roślina wieloletnia. Tarhun preferuje suche zbocza stepowe, kamyki (skały osadowe, które składają się z kamyków i masywniejszych kamieni), rzadziej pola.

Opis botaniczny

Tarragona ma zdrewniałe kłącze. Pędy są nieliczne, osiągają długość od 40 do 150 centymetrów. Łodyga jest wyprostowana, naga, zabarwiona na żółto-brązowo. Liście łodygowe rozwijają się nienaruszone, podłużne lub liniowo-lancetowate. Liście są spiczaste, dolne liście, które tworzą się na szczycie estragonu, są nacięte.

Kwiaty są bladożółte. Kwiatostany są miniaturowe, wąskie i gęste. Każdy kwiatostan owinięty jest dodatkową warstwą zielonkawożółtej tkaniny. Owoce są zbierane w podłużne niełupki, ale nie tworzą grzebienia. Okres kwitnienia przypada na sierpień i trwa do września. Resztkowe dojrzewanie owoców następuje do połowy października.

Cechy materiałów roślinnych

Część nadziemna estragonu zawiera do 15% karotenu, 0,1 do 0,4% olejku eterycznego, 0,19% kwasu askorbinowego, kumaryny, alkaloidy i flawonoidy. W korzeniach znaleziono ślady alkaloidów w minimalnym stężeniu.

To bogaty skład rośliny generuje popyt. Piołun estragonowy nie tylko wzmacnia smak kulinarnych przysmaków, ale także sprzyja tworzeniu się soku żołądkowego, poprawia apetyt, harmonizuje pracę gruczołów dokrewnych (w tym gruczołów płciowych). Współczesne badania traktują estragon jako roślinę zawierającą karoten i koncentrują się na badaniu tego konkretnego składnika w składzie.

Aby uzyskać wysokiej jakości estragon, zachowując jego dobroczynne właściwości, plon zbiera się już na samym początku kwitnienia rośliny. Zebrane warzywa są wiązane w duże pęczki, po czym umieszczane pod baldachimem do suszenia. Na roślinę wpływają różnice temperatur i inne czynniki zewnętrzne. Estragon jest suszony, ale jednocześnie zachowuje swoje właściwości witaminowe i odżywcze.

Znaczenie i zastosowanie rośliny

Estragon ma lekko korzenny aromat i pikantny smak. Roślina jest suszona lub rozbijana na płynną masę, po czym jest wykorzystywana w branży gastronomicznej. Świeży estragon dodaje się do marynat, konfitur, kapusty kiszonej, namoczonych jabłek czy gruszek.

Estragon dobrze komponuje się z:

• gotowana ryba;
• Ryż;
• gęste sosy;
• smażona gra;
• owieczka;
• warzywa;
• olej;
• słodycze.

Słynny napój „Tarhun” jest wytwarzany ze świeżego estragonu i używany do aromatyzowania win i innych alkoholi. Najpopularniejszy sposób łączenia przypraw z alkoholem wygląda następująco: kilka gałązek suszonego lub świeżego estragonu wrzuca się do butelki z alkoholem, a potem nalega na kilka tygodni lub dni. Smak napoju będzie się różnił w zależności od ilości, jakości, metody przetwarzania rośliny i okresu dojrzewania.

Roślina zyskała szczególną popularność we Francji. Tam nadziemną część piołunu łączy się z aromatycznym octem, a powstałą mieszankę doprawia się soloną rybą. Ten przysmak uważany jest za jedną z najważniejszych atrakcji gastronomicznych we Francji. Roślina zakochała się nie tylko w ludziach, ale także w dużych hodowlach. Estragon to roślina pastewna, która jest łączona z sianem / kiszonką / innymi uprawami i wchodzi w skład diety zwierząt domowych.

Ale piołun estragonowy jest używany nie tylko w przemyśle kulinarnym. Medycyna alternatywna uważa estragon za najlepsze lekarstwo na robaki, obrzęki i szkorbut. Do manipulacji medycznych stosuje się głównie nadziemną część rośliny, ponieważ to w niej skoncentrowana jest cała użyteczna kompozycja. Ekstrakty estragonu znajdują zastosowanie w kosmetologii. Składnik pielęgnuje wrażliwą skórę twarzy, nawilża komórki i hamuje procesy wczesnego starzenia.

Zastosowanie komponentu w przemyśle kosmetycznym

Estragon stracił pozycję w branży kosmetycznej i został wyparty przez inne, bardziej popularne zioła. Bardzo trudno jest znaleźć dobry krem ​​z naturalnym ekstraktem z estragonu. Najczęściej spotykane są w specjalnych liniach aptecznych.

Główną zaletą estragonu jest cynk. Ten magiczny pierwiastek śladowy jest prawdziwym odkryciem wewnętrznego i zewnętrznego piękna człowieka. Jest niezbędna do wzrostu i harmonijnego funkcjonowania układu odpornościowego, syntezy białek, utrzymania procesów metabolicznych i rozwoju komórek.

Około 5 tysięcy lat temu w starożytnych Chinach cynk wydobywano z pereł. Zmiażdżone perły zostały użyte do wybielenia i nawilżenia skóry twarzy. Przydatny puder perłowy stał się podstawą cieni do powiek, pomadek i różu, które wyceniono na bajeczne pieniądze.

Cynk bierze również udział w tworzeniu i wzmacnianiu układu kostnego, sprzyja szybkiej regeneracji tkanek oraz bierze udział w regulacji metabolizmu cukrowo-insulinowego. Składnik chroni skórę głowy przed nadmiernym wysuszeniem, zapobiega łysieniu i wypadaniu włosów.

Dzienna dawka cynku dla osoby dorosłej wynosi od 8 do 15 miligramów.

Brak cynku w ludzkim ciele jest obarczony:

• zahamowany wzrost w dzieciństwie i okresie dojrzewania;
• tworzenie się białych plam na płytce paznokcia, łamliwe paznokcie;
• naruszenie procesu regeneracji tkanek;
• pojawienie się lub nasilenie trądziku;
• ogniskowa utrata włosów;
• utrata apetytu, zapachu i smaku, nawet z ulubionych potraw;
• częste infekcje, zmniejszenie funkcji ochronnej układu odpornościowego;
• naruszenie przyswajania witamin E, C i A;
• wzrost poziomu „złego” cholesterolu.

Skład chemiczny suszonego estragonu

Wartość odżywcza (na podstawie 100 gramów)

Zawartość kalorii	295 kcal
Białko	22,77 g
Tłuszcze	7,24 g
Węglowodany	42,82 g
Błonnik pokarmowy	7,4 g
Alkohol	0 g
Cholesterol	0 g
Popiół	12,3 g
woda	7,74 g

Skład witamin (w miligramach na 100 gramów)

Retinol (A)	0.21
Kwas askorbinowy (C)	pięćdziesiąt
Tiamina (B1)	0,25
Ryboflawina (B2)	1.34
Kwas pantotenowy (B5)	0
Pirydoksyna (B6)	2.41
Kwas foliowy (B9)	0,274
Kwas nikotynowy (PP)	8.95

Bilans składników odżywczych (miligramy na 100 gramów)

Makroskładniki
Potas (K)	3020
Wapń (Ca)	1139
Magnez (Mg)	347
Sód (Na)	62
Fosfor (P)	313
Pierwiastki śladowe
Żelazo (Fe)	32.3
Mangan (Mn)	7,97
Miedź (Cu)	0.68
Selen (Se)	0,0044
Cynk (Zn)	3.9

Co musisz wiedzieć o napoju „Tarhun”

„Tarhun” to słodki bezalkoholowy napój gazowany. Jego charakterystyczną cechą jest bogaty szmaragdowy kolor płynu. Tradycyjny przepis na „Tarhuna” obejmuje następujące składniki:

• filtrowana woda;
• kwas cytrynowy;
• cukier;
• ekstrakt z estragonu (to z tego składnika powstała nazwa napoju).

„Tarhun” został wynaleziony w 1887 roku przez przedsiębiorcę z Tbilisi Mitrofana Varlamovicha Lagidze. To on wpadł na pomysł połączenia wody gazowanej i słodkiego naturalnego syropu. Sam przygotował syropy, a później stworzył znaną na całym świecie linię napojów bezalkoholowych „Lagidze Water”. Przed wybuchem I wojny światowej Lagidze kilkakrotnie otrzymywał złote medale na międzynarodowych wystawach oraz, co ważniejsze, uznanie i miłość konsumentów.

W ZSRR „Lagidze Waters” trafiło do masowej sprzedaży w 1981 roku. Pierwsza partia eksperymentalna została sprzedana na terenie Głównego Ogrodu Botanicznego Akademii Nauk ZSRR. Napój butelkowany był w standardowym pojemniku o pojemności 0,33 litra. Po pierwszym sukcesie i uznaniu wśród obywateli radzieckich przepis na napój został przeniesiony do przemysłu spożywczego. Od 1983 r. „Tarhun” zaczął być oficjalnie sprzedawany we wszystkich republikach związkowych.

Teraz popularność napoju gwałtownie spadła, ponieważ w jego składzie znaleziono nadmierną ilość cukru, konserwantów i E-barwników. Prawdziwy „Tarhun” z organicznego ekstraktu estragonu jest dziś produkowany w kolorze żółtym, ale wszystko w tym samym zielonym pojemniku o pojemności 0,33 litra. Przezroczysty żółty kolor napoju wskazuje, że w kompozycji nie ma kolorowych zanieczyszczeń i barwników. Aby sprostać oczekiwaniom klientów i przywrócić nostalgiczny charakter marketingowi, producenci zachowali szmaragdowy kolor opakowania.

Potencjalna szkoda słodkiego napoju

Szmaragdowo błyszcząca butelka jest wypełniona szkodliwymi dodatkami do żywności. Tworzą puste kalorie, wywołują nagłe wzrosty insuliny we krwi, prowadzą do rozwoju cukrzycy, otyłości i zaburzeń żywieniowych. Częste spożywanie słodkich napojów gazowanych zaburza równowagę kwasowo-zasadową w jamie ustnej i dosłownie zjada szkliwo zębów. Im więcej cukru i konserwantów, tym więcej szkód.

Do wielu słodkich napojów gazowanych dodaje się szereg określonych kwasów. Wypłukują wapń z układu kostnego i zakłócają wchłanianie nowych składników odżywczych. Nawiasem mówiąc, bąbelki sody pomagają równomiernie rozprowadzać kwasy w całym ciele. W ten sposób cały szkielet kostny jest narażony na destrukcyjne działanie kwasu.

• Koronawirusy: SARS-CoV-2 (COVID-19)
• Antybiotyki w zapobieganiu i leczeniu COVID-19: jak skuteczne są
• Najczęstsze choroby „biurowe”
• Czy wódka zabija koronawirusa?
• Jak przeżyć na naszych drogach?

Najczęstszą konsekwencją picia sody jest cellulit. Sztuczne słodziki zawarte w napojach po spożyciu rozkładają się na czynniki rakotwórcze. To właśnie te czynniki rakotwórcze prowokują rozwój znienawidzonej skórki pomarańczy.

Ale lista szkodliwych właściwości sztucznych słodzików nie ogranicza się do nieprawidłowości skórnych. Picie zbyt dużej ilości napojów gazowanych może zakłócać naturalną zdolność organizmu do reagowania na glukozę. Dlaczego to jest złe? Odpowiedź glukozy jest bezpośrednio związana z funkcją metaboliczną. Takie naruszenie pociągnie za sobą cały łańcuch problemów trawiennych, dodatkowych kilogramów i koniecznie problemów zdrowotnych.

Słodziki nie tłumią apetytu na cukier, wręcz przeciwnie, podwajają go. Soda słodka nie nadaje się również do ugaszenia pragnienia, ponieważ może powodować niejednoznaczną reakcję w organizmie. Zapotrzebowanie na płyn nie zmniejszy się, ale złe samopoczucie i ból głowy mogą stać się towarzyszami słodkiego płynu.

Co robić? Unikaj wiecznego kupowania napojów gazowanych w sklepie. Poszukaj niezależnego przedsiębiorcy produkującego napoje ekologiczne na bazie naturalnych produktów lub robiącego ulubiony estragon w domowej kuchni.

Przepis na domowej roboty „Tarhuna”

• przefiltrowana woda – 200 mililitrów;
• Syrop z topinamburu (można zastąpić ulubionym słodzikiem) – 50 mililitrów;
• świeże liście estragonu – 100 gramów;
• gazowana woda mineralna.

Przygotowanie

Dodaj syrop z topinamburu / inny słodzik do przefiltrowanej wody i gotuj na małym ogniu przez około 5 minut. W tym czasie zmiel liście estragonu w blenderze (lub posiekaj nożem i ugniataj w moździerzu). Dodaj powstałą mieszaninę do gorącego syropu, dokładnie wymieszaj, zdejmij z ognia. Syrop delikatnie odcedź, przelej do wygodnego pojemnika i wstaw do lodówki.

Aby przygotować napój postępuj zgodnie z instrukcją: wlej 2-3 łyżki syropu estragonowego do szklanki i napełnij zimną wodą sodową. Skoncentruj się na własnym guście: dodaj lód, dodatkową łyżkę syropu, miód, syrop z agawy, topinambur, cytrynę, cokolwiek lubisz i smakujesz.